Elke boeddhistische stroming viert eigen feestdagen, waarin lokale tradities een plek hebben gekregen. Er is maar één boeddhistische feestdag die door alle stromingen wordt gevierd en dat is wesak (ook Vesak of Sakadawa genoemd afhankelijk van de taal van het land). Het is de herdenking van geboorte, verlichting en heengaan van de Boeddha. Dit wordt op een volle maan in de maand mei gevierd. De reden dat dit op één dag wordt gevierd is dat de Boeddha met zijn verlichte geest de cyclische tijd heeft doorbroken.

Het huidige boeddhisme kent meer dan één hoofdstroming. In de loop der jaren, zijn er als gevolg van beïnvloeding door andere culturen en persoonlijke interpretatie van de volgelingen van de Boeddha drie hoofdstromingen in het boeddhisme ontstaan.

1. Theravada of het Kleine Voertuig van het boeddhisme. Het is het boeddhisme van "de oudsten". Deze stroming erkent alleen de geschriften van de palicanon en niet wat er veel later bijgeschreven is als authentiek van de historische Boeddha afkomstig. Het Theravada is de orthodoxe stroming die vasthoudt aan de meest oorspronkelijke leer van Boeddha. Aanhangers van Theravada streven naar individuele verlossing uit de kringloop van incarnaties. Theravada legt vooral de nadruk op het ontwikkelen van inzicht in en acceptatie van zichzelf en op het zich onthouden van wat anderen kan schaden. Deze stroming is ook bekend onder de naam Hinayana en wordt gevonden in het huidige Thailand, Myanmar en Sri Lanka.
2. Mahayana of het Grote Voertuig van het boeddhisme. Dit ontstond in een latere fase. Hierin wordt naast het bereiken van individuele nirwana een sterke nadruk gelegd op het mededogen en de hulp aan de medemensen. Het bodhisattva-ideaal werd belangrijk (een bodhisattva is iemand die de gelofte doet om niet eerder in het nirwana op te gaan dan nadat hij alle andere wezens heeft geholpen dit ook te gaan bereiken).
   
   Tot het mahayanaboeddhisme behoren de Japanse en Vietnamese zenstromingen. Japans zenboeddhisme heeft diverse vormen (Soto-Zen, Rinzai-Zen, Obakoe-Zen). 
   
   Zenboeddhisme wordt de ene keer religie genoemd, de andere keer filosofie. Zenboeddhisme gaat niet in op de vraag of er wel of niet een god bestaat en is daarom voor velen geen godsdienst. Zenboeddhisme legt meer dan andere boeddhistische richtingen vooral de nadruk op de beoefening van meditatie. Zenboeddhisme kent geen cultus, geen leven na de dood en geen onsterfelijke ziel. Volgens Zen kan elke cultuur en elke godsdienst van elke andere cultuur en van elke andere religie leren en toch zichzelf blijven.
   
   Ook van mahayanaboeddhisme zijn volgelingen te vinden in Laos en Cambodja. Het Chinese boeddhisme (China, Taiwan, Korea) en een deel van het Tibetaans boeddhisme behoren tot deze stroming.
   
   Het Tibetaanse boeddhisme is verder aangevuld met diverse aspecten van de Bon-godsdienst, het Centraal-Aziatische, Chinese en Indiase boeddhisme. In de 8e eeuw bracht de Indiase heilige en geleerde Padmasambhava het boeddhisme naar Tibet en stichtte er het eerste klooster. Als gevolg van de afgeslotenheid die Tibet tot in de moderne tijd heeft gekenmerkt, ontwikkelde zich hier een vorm van boeddhisme die men nergens anders aantreft, met een eigen - veelal kleurrijke - traditie en meditatiewijze. Er zijn diverse overleveringslijnen en de vijf belangrijke hiervan zijn Nyingma, Sakya, Kagyu, Gelukpa en Dogchen . De Dalai Lama ( Lama in Tibet betekent monnik) is de geestelijke en wereldlijke leider van alle tradities.
   
   Het Amida boeddhisme is ontstaan in Japan en is een extreme vorm van het Mahayana. Het legt sterke nadruk op devotie. In de beleving van de volgelingen is Amida bijna god geworden.
   
   
3. Vajrayana of het Diamanten Voertuig van het boeddhisme is de derde hoofdstroming. Hierin kent men een directe of onmiddellijke weg die gekenmerkt wordt door de directe overbrenging van de verlichte staat van geest tussen leraar en leerling. De scholen van de Zen en Sjingon, en in Tibet voornamelijk de Nyingma, Sakya en Kagyu Linies, hebben de Vajrayana leer ontwikkeld.