Kathak is de klassieke dans van Noord-India en is als enige stijl  beïnvloed door twee culturen: de hindoeïstische en de islamitische. In de hindoetempels werden vroeger de oude religieuze verhalen beeldend voorgedragen door Kathakar brahmanen. Hun zang en recitatie werd ondersteund door mimiek en gebaren. Deze professionele verhalenvertellers gingen later ook optreden aan de hoven van maharaja's en de paleizen van grootgrondbezitters. In de tijd van de Moghulvorsten werden veel Perzische invloeden aan deze vorm toegevoegd en zo ontwikkelde de kathakdans zich tot zijn huidige gestileerde vorm, waarin abstracte ritmische patronen een grote rol spelen.

De dans is vol afwisseling, krachtig, vloeiend en flitsend. Kenmerkend zijn de pirouettes en het ritmische voetenwerk, geaccentueerd door enkelbellen. Het verschil met de meer verhalende bharata natyam is dat het grootste deel van een uitvoering van kathak uit pure dans zonder verhaal (Nritta) bestaat. Het gaat met name om het ritmespel en dansplezier. Dit aspect is hoofdzakelijk aan de islamitische hoven ontwikkeld, waar aan de dans meer subtiliteit werd toegevoegd. In kathak worden in het bijzonder twee emoties in de expressie onderscheiden: moed (vir rasa) en het flirten met de koning of met het publiek (sringar rasa).

Men zegt dat de zigeuners de dans uit India in westelijke richting hebben meegenomen. Er zijn verbindingen met de flamenco te leggen, die zich voordoen in gevarieerd en pittig voetwerk en het maken van pirouettes.